माझी आजी मराठी निबंध । Mazi Aaji Essay in Marathi
माझी आजी निबंध मराठी । My Aaji Essay in Marathi
माझी आजी म्हणजे माझ्या आयुष्यातील सर्वात प्रिय व्यक्ती. ती फक्त माझी आजी नाही, तर माझी खूप जवळची मैत्रीणही आहे. तिचं नाव लक्ष्मी आहे, आणि आमच्या सगळ्या घरात तिला “आजी” म्हणून हाक मारली जाते. आजीचा साधेपणा, तिची मायाळू वृत्ती, आणि तिने केलेली काळजी मला खूप भावते. आजीशी बोलताना मला कधीच काहीच लपवावं लागत नाही, कारण ती नेहमी माझ्या मनातलं समजून घेते.
आजी खूप साधी आणि सरळ व्यक्ती आहे. तिचा दिनक्रम नेहमीच ठरलेला असतो. सकाळी लवकर उठून ती देवासमोर पूजा करते, नंतर ती स्वयंपाकघरात जाते. आजीचे हात म्हणजे जादूचे हातच आहेत! तिच्या हाताने बनवलेला कोणताही पदार्थ मला खूप आवडतो. ती नेहमीच माझ्या आवडत्या पदार्थांची आठवण ठेवते आणि खास माझ्यासाठी पुरणपोळी, आमटी भात, किंवा तिच्या काही खास खास पाककृती बनवते. तिच्या हातचं जेवण खाल्ल्यावर मला एक वेगळीच ऊर्जा मिळते.
आजीच्या गोष्टी :
आजीच्या गोष्टी म्हणजे माझ्या जीवनातला मोठा आनंद आहे. रात्री झोपण्यापूर्वी ती मला गोष्टी सांगायला लागली की, मी आणि माझे भावंड तिला ऐकतच राहतो. तिच्या गोष्टी कधी रामायण, महाभारताच्या असतात, तर कधी तिच्या लहानपणाच्या आठवणी. ती म्हणते की, तिच्या काळात जीवन खूप साधं आणि शांत होतं. ती कधी गावातल्या माळावर धावत गेल्याच्या गोष्टी सांगते, तर कधी तिनं केलेल्या मजेदार साहसांच्या आठवणी सांगते. आजीच्या गोष्टींमुळे मला अनेक गोष्टी शिकायला मिळतात.
आजीच लहानपण खूप खडतर होता, असं ती नेहमी सांगते. त्या काळात असं होतं की, अनेक सोयी-सुविधा नव्हत्या. ती शेतकऱ्याच्या घरात वाढली. त्यामुळे तिला शेतात काम करावं लागायचं. सकाळी लवकर उठून ती दुध काढायला जायची, शेतातले काम करायची, आणि मग शाळेत जायची. तिच्या आयुष्यात कितीही कष्ट असले, तरी ती नेहमी म्हणते, “कष्ट केल्याशिवाय यश मिळत नाही.” तिच्या या बोलण्याने मला खूप प्रेरणा मिळते. आजीचं काम करण्याचं धाडस आणि तिची मेहनत शिकण्यासारखी आहे.
आजीचे संस्कार आणि शिकवण :
आजीने मला अनेक गोष्टी शिकवल्या आहेत. ती नेहमी म्हणते की, “सतत चांगलं करा, कुणाला त्रास देऊ नका, आणि नेहमी प्रामाणिक राहा.” तिच्या या शब्दांनी माझ्या मनावर खोलवर परिणाम केला आहे. ती म्हणते की, चांगल्या विचारांनी माणूस नेहमीच मोठा होतो. मी काही चुकीचं केलं तर ती मला खूप शांतपणे समजावते. तिचं समजावणं इतकं प्रेमळ असतं की, मला आपसूकच माझ्या चुकीची जाणीव होते. ती मला कधीही रागावत नाही, पण तिचं प्रेम आणि माया यामुळेच मी तिचं म्हणणं नेहमी ऐकतो.
Mazi Aaji Essay in Marathi
आजी आणि माझा वेळ म्हणजे ते माझ्या आयुष्यातील खास क्षण असतात. ती मला शाळेतून आल्यानंतर नेहमी विचारते की, “आज काय शिकलास?” मग मी तिला माझी सगळी गोष्ट सांगतो. आम्ही दोघे बागेत चालायला जातो, किंवा कधी घराच्या अंगणात झोपाळ्यावर बसून गप्पा मारतो. ती नेहमी मला सांगते की, “शिकण्याच कोणतही वय नसते, मी अजूनही काही ना काही शिकत आहे.” मला हे ऐकून खूप हसू येतं, पण तिच्या या सकारात्मक वृत्तीने मला शिकायला खूप आवडतं.
आजीचं आरोग्य :
आजीच आता खूप वय झालंय, पण तरीही ती खूप तंदुरुस्त आहे. ती नेहमी तिच्या आरोग्याची काळजी घेते. रोज सकाळी योगा आणि प्राणायाम करते. ती म्हणते, “शरीर निरोगी असेल तर मनही शांत राहतं.” तिला मी नेहमी विचारतो की, “आजी, तुझं एवढं वय असूनही तु इतकी तंदुरुस्त कशी?” ती हसून म्हणते, “तुझ्या वयाची असताना सुधा मी हीच सगळी कामं करत होते!” तिच्या या साध्या पण मोलाच्या बोलण्याने मला खूप काही शिकायला मिळतं.
आजी खूप धार्मिक आहे. ती नेहमी देवाची पूजा करते, आणि तिच्या मनात देवाविषयी खूप श्रद्धा आहे. रोज संध्याकाळी आम्ही सर्व जण एकत्र बसून देवाची आरती करतो. आजीच्या आरती म्हणण्याच्या शैलीतच एक वेगळं तेज असत.
आजीच्या हातचं जेवण म्हणजे माझ्या आयुष्यातली खरी आनंदाची गोष्ट आहे. तिच्या हातच्या जेवणाला काही तोड नाही. ती अगदी साधे साधे पदार्थ करते, पण त्यातलं प्रेम मात्र अमूल्य असतं. ती नेहमीच माझी आवड लक्षात ठेवून माझ्यासाठी खास पदार्थ बनवते. आजीचं म्हणणं असतं की, “भोजन केवळ पोटासाठी नसतं, तर आत्म्यालाही तृप्त करणारं असावं.” तिच्या हाताच्या जेवणात तिचं प्रेम आणि काळजी नेहमी जाणवते, म्हणून ते नेहमीच खास असतं.
आजीचा दिनक्रम अगदी नियमित असतो. सकाळपासून संध्याकाळपर्यंत ती घरातल्या प्रत्येक गोष्टीत सहभागी असते. ती फक्त माझ्या आईला मदत करत नाही, तर तिला नेहमीच मार्गदर्शन करते. तिच्या अनुभवाने ती प्रत्येक गोष्ट सोपी करते. ती नेहमीच सांगते की, “साधं जगणं हेच खरं सुख आहे.”
संध्याकाळी आजी देवघरात बसून शांतपणे मंत्र म्हणते. तिचं मन नेहमी देवाच्या विचारात गुंतलेलं असतं, त्यामुळेच ती इतकी शांत आणि समजूतदार आहे. मी कधी कधी तिच्याबरोबर बसतो आणि तिला विचारतो की, “आजी, तुला कधी राग येत नाही का ग?” तर ती हसून म्हणते, “राग हा फक्त मनाचा क्षणिक विचार आहे, पण प्रेम आणि शांती ही मनाची खरी गरज आहे.”
आजीची शिकवण :
आजीची शिकवण मला नेहमीच आठवण करून देते की, जीवनात कधीही मोठं व्हायचं असेल तर आधी मनाने मोठं होणं हे खूप महत्वाचं आहे. ती मला सांगते की कष्ट हेच जीवनाचं खऱ्या अर्थाने मूल्य आहे. ती नेहमीच म्हणते, “कधीही दुसऱ्यांना दुखावू नकोस, कारण आपल्याला मिळणारं सुख हे फक्त आपल्या कर्मांवर अवलंबून असतं.”
ही शिकवण मी नेहमीच लक्षात ठेवतो, आणि तिच्या या शिकवणीमुळे माझं जीवन खूप समृद्ध झालं आहे. मला माहित आहे की आजीचं प्रत्येक बोलणं आणि शिकवण मला आयुष्यभर उपयोगी पडेल. तिची प्रत्येक गोष्ट मला शिकवते की कसे साधेपणाने आणि प्रामाणिकपणे जगायला हवं.
माझ्या आणि आजीच्या नात्यात खूप गोडवा आहे. ती फक्त एक मार्गदर्शक नाही, तर माझी सर्वात जवळची सखी आहे. माझ्या जीवनातल्या प्रत्येक प्रसंगात ती माझ्या सोबत असते. मला लहानपणापासून तीनेच खूप गोष्टी शिकवल्या आहेत. जेव्हा मी लहान होतो तेव्हा ती मला चालायला शिकवत होती, आता ती मला जगायला शिकवते.
माझं आणि आजीचं नातं म्हणजे फक्त रक्ताचं नाही, तर ते प्रेमाचं आहे. कधी ती मला रागावत नाही, नेहमी समजावून सांगते, आणि त्यातच तिचं खरं प्रेम आहे. तीचं हसणं, तिचं बोलणं, आणि तिची काळजी मला नेहमी आठवत राहील. माझ्या आजीचं स्थान माझ्या जीवनात खूप खास आहे.